You Tarzan, me Jane

Niks leuker dan een romantisch en leuk verhaaltje over een man die een vrouw het hof probeert te maken. Toch? Hoeveel verhalen, toneelstukken, films en liedjes zijn er inmiddels al over gemaakt?

Zo heb je natuurlijk het verhaal van Romeo en Julia.

De balkonscene, een aubade de l’amour, hoe romantisch is dat? Stel je voor dat er een heerlijke man onder je balkonnetje staat met zijn gitaar, dwarsfluit, mondharmonica of whatever. Mooie melodieën klinken van beneden en reiken tot in je slaapkamer. Genietend van dat mooie deuntje doe je je ogen dicht en laat je alles over je heen komen. Heerlijk wegzwijmelend.

Of bijvoorbeeld het verhaal van de Titanic.

Hoe een uitgehuwelijkt rijk jong meisje verliefd wordt op een arme artiest. Dat zij haar voorgenomen huwelijk daardoor niet meer ziet zitten en afstand van het leven wil doen, wat haar geliefde dan voorkomt. Dat zij (naakt) model staat voor zijn schilder- en tekenwerk en zij steeds verder naar elkaar toegroeien en zij uiteindelijk haar vermeende verloofde verlaat om bij haar minnaar te zijn. Dat zij hem na zijn overlijden belooft hem nooit meer los te laten. Dromen we niet allemaal over een levenslange liefde?

Het verhaal van Tarzan en Jane is een apart gevalletje.

Zie je het voor je? Hoe een normaal uitziende jongeman je redt van een stel bavianen? Dat hij in zijn nietsverhullende lendendoekje c.q. niemendalletje hangend aan lianen door de jungle slingert om jou het hof te maken?

Voel je het? De romantiek?

Iets meer recent heb je dan natuurlijk Grease en Dirty Dancing. Dat waren films en verhalen die mij enorm aanspraken. Temeer omdat ik indertijd mezelf kon associëren met de hoofdrolspelers omdat ik zo’n beetje in dezelfde leeftijdscategorie en levensfase zat als zij.

De dansende en sensueel bewegende gespierde lichamen van de mannen die op het ritme van de muziek je het hart op hol brachten. Wat moet dat een oeverloos lekker gevoel zijn geweest wanneer je zo’n vent getroffen had. Van die subtiele aanrakinkjes waarvan je tintelingen door je hele lichaam kreeg. Van die blikken waar je je geen raad mee wist.

Ondertussen doe ik het inmiddels al langer dan 25 jaar met de romantiek van W.

W die me bij tijd en wijle resoluut doch subtiel en op zijn manier romantisch vraagt: ‘zullen we even?’

Of ‘ga je mee naar bed?’

En ik wil niet ruilen hoor, met niemand! Maar af en toe een beetje wegdromen met Romeo, Jack, Tarzan, Danny en Johnny moet kunnen toch?

Liefs.

Follow my blog with Bloglovin