Geen categorie

Kerstmuts

Thuisbijmij

Elk jaar zo tegen het einde van het jaar, meestal ergens in december, word ik altijd een ietsje melancholisch. Melancholisch omdat ik deze dagen vaak aan het verleden moet denken en dus herinnerd word aan mensen en dingen die er niet meer zijn. Of dingen die er nog wel zijn, maar die diep weggestopt zitten maar die me wel af en toe in de war maken.

Vaak ben ik in deze periode ook wat emotioneler, meer dankbaar, gelukkiger, me bewust van alles wat ik heb en wat ik gelukkig niet heb. Noem het het kerstgevoel. Ik weet dat er een heleboel mensen zijn die niets met kerst hebben, noch met sneeuw. Ik daarentegen word heel erg blij en vrolijk van sneeuw, het liefst hele bergen en tegelijkertijd word ik dus bevangen door een kersterig gevoel.

Afgelopen weekend zijn W en ik saampjes erop uit geweest. We hebben een heerlijk weekend vertoefd in de Eifel in Duitsland. We hebben gewandeld in de bergen met sneeuw en intens van elkaar, de omgeving en alles er omheen genoten. Zo’n weekend maakt mijn gevoel voor dankbaarheid, tevredenheid en puur geluk nog groter en sterker dan het al was.

Een tijdje terug ontdekte W een zwelling van bot aan zijn vinger die pijn deed. Nu schonk hij daar niet zo heel veel aandacht aan in eerste instantie, gezien hij reuma heeft en hij vermoedde dat dat er mee te maken zou kunnen hebben. Maar afgelopen maandag moest hij op 3-maandelijkse controle en liet hij zijn vinger (nee, niet zijn middelste 🤪) zien aan de reumatoloog. Deze stelde al snel vast dat het hierbij niet om reuma ging en hij maakte meteen een afspraak voor een röntgenfoto. Hij kon (of wilde) ons niet precies vertellen wat het zou kunnen zijn, maar door de snelheid van zijn handelen werden W en ik toch stiekem wel een tikkeltje nerveus. De uitslag zou vandaag komen. De afgelopen dagen heb ik, zonder dat W het wist, een beetje zitten snuffelen op het www. Ik weet het, dat is dom. Oliedom. Dus toen vanmiddag het telefoontje kwam en men niets afwijkends op de foto’s zag, voelde ik een hoop spanning van mijn schouders glijden.

Ook deze spanning en vooral de positieve uitslag erna, maakt dat ik me intens gelukkig voel en dat ik ontzettend dankbaar ben dat W nog altijd bij mij mag zijn. Noem me een watje, een emotioneel kreng of een melancholische kip. Dit is hoe ik ben. Een kersterig burgertrutje op snowboots, maar met een hart vol van liefde.

Kom maar op met die Kerst, zij is de mijne.

Liefs.

23 gedachten over “Kerstmuts”

  1. zoooo….. dat waren weer spannende dagen dan! Gelukkig dat het mee valt. Wat is het dan? moet het wel weggehaald worden? Ik herken je gevoel van december, kerst, melancholie…. maar…. ik kan voor het eerst in jaren zeggen: ik ben niet verdrietig! Misschien omdat ook wij de bergen op gaan zoeken volgende week? wie weet…. als je dat gevoel nog een keer wilt hebben kom je maar een dagje naar ons 🙂 liefs van ons xxx

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Hij moet het in de gaten houden. Als t groter wordt of als hij meer pijn eraan krijgt, moet hij weer terug en gaan ze verder onderzoeken. Hij vond dat nu niet perse nodig.
      Geniet van jullie week! Xx

      Like

      Beantwoorden

  2. Je mag NIET naar dr google gaan, echt niet doen!!!
    Ik wens je superwarme dagen, veel liefde en echte vriendschap, dat is de echte betekenis van kerst voor ons!
    Liefs xxx

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Het is alsof je over mij schrijft, maar dan met een andere uitkomst. Heerlijk die kerst voor de deur en ik wil ook het liefst pakken sneeuw! Geweldig dat jij en W er lekker naar op zoek zijn gegaan en van dat weekend hebben genoten. Ik ben blij dat zijn uitslag positief was. Ik kreeg me toch een spanning toen ik dat las. Bij mij was het wel foute boel, maar ik herkende me in wat je zei: pijnlijke enkel, aan bot, röntgen en de orthopeed in Sneek wilde niets zeggen, doorsturen naar Groningen. Bah, ik was even heel bang voor jullie. Maar ontzettend opgelucht met de afloop van je verhaal. Geniet van jullie kerstdagen en alvast een gelukkig nieuwjaar toegewenst.

    Like

    Beantwoorden

    1. Wat vreselijk om te horen dit. Ik weet nu ook eventjes niet goed hoe ik hier op moet reageren behalve dan te zeggen dat ik met je meeleef. Hoe gaat t nu met je? Je mag me ook mailen als je wilt. Verder wens ik ook jou en de jouwen hele fijne en warme dagen en een mooi en zo gezond mogelijk 2018. Xx

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

      1. Ik kan me voorstellen dat je dat even niet weet. Voor mij is het dagelijkse kost, dat vergeet ik wel eens. Het gaat nu goed; het is vijf jaar geleden dat er een tumor werd geconstateerd in mijn enkelbot. Uiteindelijk is het rechter onderbeen geamputeerd. Ik loop dus met een prothese. Dat was wel een kloteproces want dat kon eerst niet door de pijn, maar als je me ziet lopen zou je niet zeggen dat ik eentje heb dus het gaat goed 😊. Ik heb op mijn blog ook een stukje (heel onemotioneel verteld, dat wel) wat er is gebeurd. Dit is de link naar dat stuk: https://stefanieswereld.wordpress.com/2017/03/31/onbegrip-en-onwetendheid/
        Dank je voor je wensen! Dat komt helemaal goed! Xx

        PS: zijn jullie er ook achter wat er dan wel met de vinger aan de hand is?

        Geliked door 1 persoon

      2. Oh, wat heftig Stefanie. Ik ga meteen je blogje lezen. Je komt over als een sterke vrouw die het goed red en die positief is ingesteld. Dank je wel dat je dit hebt willen delen hier. Nogmaals hele fijne dagen gewenst! Xx

        Geliked door 1 persoon

    1. Niks mis met melancholie, zolang het je humeur niet verpest. 😂
      Nee hoor, melancholie zie ik als enorm positief en zo sta ik aan het eind van het jaar ook in het leven. Dankbaar en gelukkig ben ik.
      Hele fijne dagen Melanie! Xx

      Like

      Beantwoorden

      1. Ik zie melancholie ook als iets positiefs, zonder meer! Die herinneringen zijn geweldig en zolang we die hebben is everything allg good 😎😎
        Jullie ook fijne dage 😘😘

        Like

Plaats een reactie