Wanneer je het eventjes niet ziet zitten

Het is er weer. Totale angst. Onzekerheid. Het zal toch niet? Niet weer!

Zoals sommigen van jullie weten heb ik behoorlijke netvliesproblemen aan beide ogen. Mijn laatste operatie was oktober 2016. Ik heb er in totaal 5 gehad en vind dat wel genoeg, helaas heb ik dat zelf niet in de hand. Zo 1 keer in de 3 maanden ongeveer krijg ik altijd een zeer onbehaaglijk gevoel. Het gevoel dat er iets mis is. Dan ‘zie’ ik dingen gebeuren in mijn oog of ogen wat er dan weer voor zorgt dat ik de hele dag mijn gezichtsveld loop te checken. Dat kost enorm veel energie, dar vreet me helemaal op van binnen. Het haalt mijn humeur weg, maakt me 10 jaar ouder, zorgt ervoor dat ik me opgejaagd en angstig voel de hele dag door. Ik haat die periodes. Het haalt teveel levensvreugde weg op die momenten.

Momenteel bevind ik me weer in zo’n periode. Een aantal weken geleden had ik mijn na-staar, die het gevolg was van alle operaties weg laten halen met wat ze noemen een YAG laser. Dat is een ingreep van een paar minuten. Dan maken ze met die laser een gaatje in het zakje van de lens waardoor de troebeling eruit kan en jij dus weer helder de wereld in kunt kijken. Dat was ook zo. Voor een dag of wat. Al snel bleek dat de kleuren die ik zie weer aan het veranderen waren en bovendien kwam er een flinke uitstraling bij als ik naar lantaarnpalen kijk bijvoorbeeld. Of zonnestralen die nogal behoorlijk uitstralen.

Dit heb ik een aantal weken aangekeken, omdat ik dacht dat dat erbij hoorde, totdat ik gisteren besloot toch maar even naar het oogziekenhuis te bellen. Volgende week vrijdag krijg ik weer een oogscan en daaruit zal dan blijken wat het is en wat er aan te doen valt.

Via mail heb ik inmiddels ook contact gehad met mijn netvlieschirurg. Hoe luxe is dat hè, dat je via mail contact mag hebben met je arts? Hij heeft me min of meer gerust gesteld dat het waarschijnlijk niets met die YAG behandeling te maken heeft, maar dat het waarschijnlijk te maken heeft met vocht onder het centrale deel van het netvlies. (De macula) Dat is te behandelen met druppels zei hij.

Wanneer je weet dat mijn rechteroog een complete loslating heeft gehad, met ook nog eens een maculagat wat er voor zorgt dat je centrale zicht weg is en je dus geen detail meer waarneemt, dan snap je vast wel dat bij het horen van het woord macula ik op zijn zachtst gezegd in de stress schiet en dat op momenten mij het huilen nader staat  dan het lachen.

Laten we maar hopen en bidden dat het deze keer een meevaller mag zijn.

Liefs.

Foto: Als je goed kijkt zie je op de tafel een stolpje, daar heb ik lichtstralen bij gefotoshopt. Dit komt een beetje overeen met wat ik zie.